26 en 27 oktober / 11 tot 17 u
Opening vrijdag 25 oktober / 17 – 21 u
In Het Weefhuis zal zaterdag en zondag 26 en 27 oktober de expositie zijn van Marja Gerritsen en Mique Huijbregts. Er worden kunstwerken tentoongesteld die niet in een woord te vatten zijn. De werken van Gerritsen omschrijft zij zelf als beschilderde kleurrijke doeken en fotografisch gemengde technieken. Het werk van Mique Huijbregts is een combinatie van textielkunst en ‘object-art’ van natuurlijke materialen, fotografie en mixed media.
Marja Gerritsen toont de verstrijkende tijd in alle kleuren, vormen en materialen, de inhoud van het leven binnenin en buitenom. Zij wil zichtbaar maken wat onzichtbaar lijkt, wat geweest is en wat her-gevormd wordt. De titel en het thema van deze expositie is: De tijd verstrijkt, het licht verandert. Voor deze expositie is een selectie gemaakt uit een periode van 5 jaar.
Mique Huijbregts graaft naar betekenissen en speurt in eigen innerlijk naar wat vorm gegeven wil worden. De vergankelijkheid van de natuur en het leven. De spanning, licht en donker, en ook de kwetsbare uitbundigheid in Kenia. Het overkoepelende thema voor haar is nu graven naar betekenissen. Met nog als onderliggende terugkerende elementen: de natuur hier en in Kenia en verleden en heden van haar familie.
Marja Gerritsen (Amsterdam,1955) woont en werkt in Wormer. Zij werkt veel naar ervaringen, die, wat je noemt, de innerlijkheid laten zien. De inhoud is voor haar belangrijk, verf, fotografie, krijt, olie- en acrylverf zijn de dragers van het verhaal. Nu heeft zij een nieuwe techniek gebruikt, die goed de verschillende dimensies in haar ideeënwereld kan tonen.
Werken gemaakt of ontstaan op het Franse platteland, in haar atelier, in de polder, in het hoofd. De titels van de schilderijen, op een rij gezet, verklappen enigszins de inhoud. De grens van de tijd, waarop zij staat. Aan de ene kant is die lijn lang – het verleden, aan de andere kant kort – toekomst.
“Dat geheel druk ik uit op allerlei manieren. Schijnbaar aquarellen, zijn dan toch olieverfjes of acryl. Doeken en hout, ook bewerkt met spijkers en schuurpapier en niet alleen met de kwast. Zachte toetsen van een smeuïge verf; iets één kleur willen laten; ‘doucement’ en transparant en dan een tekst zo af en toe. Het landschap van het innerlijk en het werkelijk waarneembare; oog naar binnen, oog naar buiten. Het is een spel, om erachter te komen hoe je die dimensies toont. Tekst op schilderijen kan het geheel ondersteunen of prikkelen.”
Een groot deel van haar werk, waarin zij naar kloppende beelden zoekt is ontstaan door experimenten. Er is altijd figuratie in haar werk. Zeker bij de laatste ‘schilderijen’ is dat duidelijk zichtbaar. Een zekere mate van poëzie is haar niet vreemd. In haar werk komen regelmatig dramatische gedichten, grappige en romantische teksten, onduidelijk geschreven, voor. Vooral de laatste werken laten zien welke wandeling ze in gedachten op papier maakt.
De gemengde technieken, gebruikt in haar recentere werk zijn nog in ontwikkeling. Ze heeft iets aangeraakt en deels gevonden om mee verder te werken en haar eeuwig thema vorm te geven.
Mique Huijbregts “Ik ben altijd erg nieuwsgierig geweest naar de natuur. Veel verzameld, geordend, wat mee gespeeld. In de loop van mijn leven hield ik me bezig met plantaardige vormgeving, landart, vindkunst, arte pauvre, fotografie en wat dies meer zij.
Pas toen eindeloos veel textiel van mijn moeders huis naar het mijne verhuisde, ben ik me in textielkunst gaan verdiepen. Niet alleen omdat ik er veel van heb, maar omdat textiel een prachtig materiaal is om vergankelijkheid, kwetsbaarheid, tastbaarheid, schaduw- en achterkanten vorm te geven.
De laatste jaren heb ik vooral kleine voorwerpen gemaakt. Naast veel drukte had ik het nodig om te kunnen blijven spelen en fantaseren.
Ik ben er nu aan toe om groter en intensiever, ook met mixed media, te gaan werken. Ik heb een tijd gedacht me natuurdesigner te noemen, hoewel de natuur de Leermeester is van alle vormen, patronen, kleuren en structuren. Dus een bescheiden opstelling past.
Ik ben gelukkig met het overkoepelende thema van nu: graven naar betekenissen. Misschien past die op al mijn werk. De twee sub-thema’s van deze tentoonstelling zijn: sporen (van verval) in de natuur hier en in Kenia en verleden en heden van mijn familie. “