ZA 16 + ZO 17 OKTOBER | 12 – 19 u
Ronald Boonacker | Carin Mourits | Marc le Mair
Tijdens deze expositie staat in Het Weefhuis het landschap centraal bij het werk van drie kunstenaars: Carin Mourits, Marc le Mair en Ronald Boonacker. Alledrie zijn fervent landschapsschilder. Maar het aloude thema, het landschap, blijft verrassen; ze benaderen het op geheel eigen wijze en met de eigen onderliggende motivatie en betrokkenheid.
Voor de reislustige Ronald Boonacker vormt het landschap de onvermijdelijke basis van zijn omzwervingen over de aarde. Getroffen door de overweldigende schoonheid die hij ervoer, zocht hij naar een manier om aan zijn beleving een vorm te geven.
In zijn ateliers in Amsterdam en het Mexicaanse Acapulco werkt de kunstenaar aan doeken en zeefdrukken met titels als Terra di Toscana, Route du Soleil en Wegen naar Rome. Boonacker werkt overwegend met acrylverf in felle tinten en met krachtige kleuraccenten, soms afgewisseld met zilver of goud. Hoe kosmopolitisch zijn kunst ook is, de basis voor zijn doeken ligt in de Nederlandse traditionele stillevens en landschappen.
Marc le Mair benadert het landschap vanuit het gezichtspunt van de natuur. De stukken natuur in Nederland zijn als het ware vluchtheuvels; gebieden waar wilde bijen nog in vermolmd hout kunnen nestelen zijn zeldzaam geworden.
Maar op sommige plekken kun je met wat fantasie je nog voorstellen hoe Nederland er een paar duizend jaar geleden uit moet hebben gezien. Daar zie je een glimp van het drassige laagland met vogelzwermen, zoals ons verstedelijkte land ooit was. Deze plekken zoekt Le Mair op om ze figuratief of geabstraheerd af te beelden. Soms op doek, soms op verweerd hout, maar altijd met beperkt palet.
En daarnaast zijn er nog de bewoners van deze ondergelopen stukken land. In troebel water krioelt daar van alles. Voor Le Mair zijn het fascinerende modellen. Op dik linnen spatten deze waterdieren solitair van het ruwe doek.
Carin Mourits is van deze drie kunstenaars het meest divers in haar onderwerpen. Zij slaat een brug tussen landschappen en vrouwenportretten. Zoals in de expressies op de gezichten van vrouwen, zo ziet zij ook emotie in het landschap.
Ze speelt met kleurcombinaties en zegt zelf: “Feitelijk ben ik een colorist. In de landschappen zijn deze sprekende kleuren beperkt, in de vrouwenportretten zijn ze heftig en complementair.” Daarnaast heeft zij ook een fascinatie voor ruïnes, de vergankelijkheid van oude gebouwen.
Mourits werkt met acryl of olieverf op doek.