Els Borgesius heeft besloten om samen met haar vaders werk te exposeren. Hij is in 1992 overleden en ze wil hem met deze expositie eren en bedanken voor het talent dat hij aan haar heeft doorgegeven. Zij en haar broer hebben een aantal werken van hem geerfd, hoewel hij ook veel op exposities in Drenthe, waar hij woonde, heeft verkocht.
Zijn liefde voor tekenen en schilderen zat er bij hem al vroeg in. In Groningen, waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht, heeft hij les gehad van verschillende kunstenaars. Maar zijn beroep heeft hij er nooit van gemaakt. Hij maakte vooral aquarellen en ging pas echt los toen hij gepensioneerd was en zich aansloot bij de drentse amateur schildervereniging ‘Vincent’. Zijn voorkeur ging uit naar aquarellen van landschappen, bloemen en stillevens.
Grappig genoeg heeft Els ongeveer eenzelfde pad bewandeld. Ze is op haar 27ste op de Werkschuit (nu: MK ateliers) in Amsterdam begonnen en heeft dat heel wat jaren gedaan. Nu schildert ze bij Henny Stevers in Haarlem en ontwikkelt zich nog steeds. Na haar pensionering is ze nog vrijer en losser gaan schilderen en heeft meer inspiratie dan ooit.
Haar stijl is een heel andere dan die van haar vader. Hoewel ze verschillende materialen en technieken gebruikt – ze maakt ook linosneden en is lid van het Zaans Grafisch Collectief – , gaat haar voorkeur uit naar acryl, meestal op groot formaat en met veel kleur. Mensen zijn belangrijk in haar werk. Ook haalt ze veel inspiratie uit Brazilie, het land waar haar dochter woont en waar ze regelmatig op bezoek gaat.
