In bange tijden kiezen mensen als het mogelijk is ervoor, zich te koesteren in een aangename omgeving.
Ook kunstenaars, die consistent werken met relevante motieven, hebben periodes waarin ze behoefte hebben aan pure schoonheid en het maken van mooie dingen, die geen verhaal nodig hebben, geen diepere betekenis hebben. Gewoon gemaakt, omdat ze iets mooi vonden. Een ondraaglijke lichtheid voor kunst in deze tijd.
Bea van Huijstee (1949), Nicole van der Heijden(1952) , Anna de Jong (1951) en Marjoke Staal (1953) hebben in hun atelier mooie werken uit verschillende periodes gezocht , een unieke verzameling, een mooi weekeinde.
Een grappig bijverschijnsel is, hoewel meestal verkeerd gebruikt als het over kunst gaat, het gezegde “smaken verschillen” nu wel hout snijdt.
Bea van Huijstee maakte stadsgezichten, details, gezien in New York en in verlaten Franse dorpen. Schilderijen, waarin de mensen bewust zijn weggelaten, om de pure schoonheid van de situatie in specifiek licht te verbeelden.
Nicole van der Heijden maakte aantrekkelijke collages en assemblages met gevonden materialen.
Anna de Jong nam uit het Franse land de materialen mee, waarmee zij portretten van natuur en de mens verbeeldt.
Marjoke Staal gebruikte vormen van wier en geometrie, licht en kleur in schilderwerk en assemblages.